Ik weet niet goed hoe ik moet starten als ondernemer, en ik had bedacht, dat ik een eenvoudig principe toepas wat ik in mijn werk- en privéleven vaker toepas (ja ja, en predik). Het moet anders! Dat is heel makkelijk als ik weet hoe het anders moet, want dan kies ik gewoon een nieuwe richting. Pas als ik dat niet weet, dan wordt het lastig.

Ik herinner mij, dat ik deze opmerking regelmatig maakte binnen een MT waarin ik zitting had, en dat dit de gemoederen behoorlijk kon doen oplopen. “Hoe dan anders Mario!?” Afgezien van de vraag die mij dan gesteld werd, vertelde dit voor mij met name iets over de onmacht van de persoon die dit zei, om zomaar een onbekende stap te nemen.

Even volgens mijn redenatie: Iets werkt dus niet binnen mijzelf, de organisatie, in een proces enzovoorts. We weten niet hoe het anders moet. Stelling: Als we doen wat we doen wat we deden, krijgen we wat we kregen. En dat was niets. Als we niets doen gebeurt er ook niets. Ik ben het eens met Einstein, die stelt dat het binnen het denkkader waarin een probleem is ontstaan, niet mogelijk is om het op te lossen. Daar moet je dus uit, en dus moet het anders! Maakt niet uit wat. Zet iets in beweging. Nee heb je en ja kun je krijgen.

Als ik het ook nog bewust doe, kan het alleen maar een betere kant opgaan. Ik gebruik daar altijd de reflectietechniek voor volgens het leermodel van Kolb (maar dat is vast onder meer namen bekend). De eerste stap is gewoon iets anders doen in plaats van wat je altijd deed. In stap twee vat ik voor mijzelf samen wat er eigenlijk gebeurd is en hoe dat verliep. Dat doe ik meestal op schrift omdat ik dan meer structuur kan aanbrengen, trager schrijf dan dat ik denk, kan teruglezen enzovoorts. In de derde stap lees ik het door en ga ik er eens dieper over nadenken en –voelen. Ik stel mezelf de vragen: Wat betekende dit voor mij? Hoe voelde het? Is dit (nog wel) wat ik wil? Aan de hand van mijn conclusies ga ik in stap vier mij voornemen wat ik bijstel en hoe ik het verder ga doen. Dan begin ik weer bij stap één.

Goed! Kern van het verhaal is, dat ik iets in beweging moet zetten, en ik doe wat mij nu het beste dunkt. Of het effectief was merk ik wel, en gaandeweg leer ik mijn weg te vinden.

Je kunt mij helpen met mijn reflectie, want ik schrijf dit natuurlijk niet voor mezelf. Wat vond je er van? Te lang, te kort, helder, (on)navolgbaar, (on)bruikbaar, interessant? Kun je het toepassen voor jezelf? Kan ik je aan de hand van dit ene principe verder helpen?

Alvast bedankt voor je feedback!