De zaken waar ik mij dagelijks mee bezig houd, zijn voor anderen kennelijk niet zo alledaags. Tijdens het Get a Job café, afgelopen dinsdag, werd het antwoord op de vraag: “Waar ben je van oorsprong erg goed in en vind je bovendien erg leuk om te doen?” als lastig ervaren. Dat is best logisch. Talenten zijn voor jou heel normaal en vallen eigenlijk alleen anderen op. Als je dan ook nog de pech hebt dat je in een omgeving werkt waar mensen bang zijn om complimenten aan elkaar te geven, word je er jezelf niet bewust van. Jammer! Lees ook nog eens dit blog. Het verspillen van talenten kent alleen maar verliezers.
Iets wat als nog moeilijker werd ervaren, is om te vertellen wat je morgen zou willen doen als je niet beperkt zou worden door al je denkbeeldige obstakels. Als je je bewust bent geworden van wat je het beste kan en het leukst vindt om te doen, droom dan eens hardop; Wat zou je daar dan morgen mee willen doen? In dromen kan en mag alles. Dromen hebben geen beperkingen! “Nee, dat is niet realistisch!” is vaak de opmerking. “Ik vraag je daarom ook om te dromen, en niet om realistisch te zijn!” zeg ik dan. Het is kennelijk erg moeilijk om te fantaseren, te dromen en vrijuit te denken. Hoe zit dat met jou, beste lezer? Kun jij het nog? Iedereen zou het in mijn optiek zo af en toe moeten doen. Ik vind het geweldig om de glinstering in de ogen van mensen te zien als het wel lukt. Dromen geeft richting. Wie niet durft te dromen is geen realist!
Een prachtige mevrouw van rond de zestig, vertelde dat ze op jonge leeftijd verantwoordelijk was geworden voor het bedrijf van haar ouders. Dat was nu meer dan 30 jaar geleden. Dat hoorde in die tijd zo. Zelf had ze andere ambities die ze af en toe met een glimlach en een glinstering in haar ogen vertelde, alsof het ondeugend was om zo te denken. Maar, heel flink, ze zette ze overboord. Een talent, dat ik bij haar ontdekte, is de kracht en vastbeslotenheid om van haar doelen een succes van te maken. Alleen al dát talent deed me respect voelen voor deze ongewoon sterke vrouw.
Ze vertelde dat ze de droomvraag echt onmogelijk vond om te beantwoorden. Ik denk dat ze die vaardigheid meer dan 30 jaar geleden overboord had gezet en deed wat ze moest doen. Dromen hoorde daar zeker niet bij! Ik zag haar onhandig worstelen, zoals ik dat kan, als ik in een Franse winkel iets wil gaan vragen, en weer eens ben vergeten dat ik geen Frans spreek. Machteloosheid is het gevoel dat me bekroop. Ik zou haar zo graag het verschil tussen leven en overleven willen laten ervaren. Wat zou er gebeuren als ze haar kracht zou gebruiken om nu wel te gaan doen wat ze altijd gewild had? Ik moest mijn kracht gebruiken om mijn aandacht ook op andere deelnemers te richten.
Ik liep tegen een filmpje aan op YouTube dat heel eenvoudig illustreert wat ik bedoel. Bekijk het eens en ga dromen!